سرخارگل

خواجه باشی یک علف هرز در خاستگاه با موطن خود می باشد اما به دلیل خواص دارویی در ایران پرورش داده می شود. 

نام علمی پذیرفته شده: Echinacea purpurea

نام انگلیسی:  eastern purple coneflower,, purple coneflower, hedgehog coneflower, , echinacea

نام فارسی: سرخارگل، اکیناسه

نوع: -

خاستگاه:   شرق آمریکای شمالی

طول عمر: چند ساله علفی

گل های سرخارگل- تیر 1400

گل سرخارگل- تیر 1400

برگ های سرخارگل- تیر 1400

نور: نیم سایه تا آفتاب کامل 

حداقل دمای قابل تحمل:   منفی 10 تا 15 درجه سانتیگراد 

خاک: در انواع خاک ها رشد می کند به شرطی که زه کشی مناسبی داشته باشد. 

آبیاری:  متوسط (بعد از خشک شدن سطح خاک)- به خشکی مقاوم است

هرس: حذف گلهای پژمرده باعت تحریک گلدهی می شود

تکثیر:  بذر

بوته های سرخارگل- تیر 1400

 

خواص :(بدون نظر متخصص استفاده و مصرف نشود): خاصیت سم زدایی از سیستم گردش خون، لنفاوی و تنفسی دارد.خواص دیگر شامل تقویت سیستم ایمنی بدن، درمان زخم ها به دلیل خاصیت کورتیزولی و ضدباکتری، درمان گزش و نیش حشرات، درمان سرماخوردگی،سرفه و تب و ... می باشد. در داروسازی مدرن استفاده فراوان دارد.

منابع:

https://pfaf.org/user/Plant.aspx?LatinName=Echinacea+purpurea

https://www.rhs.org.uk/Plants/41568/Echinacea-purpurea/Details

https://www.missouribotanicalgarden.org/PlantFinder/PlantFinderDetails.aspx?kempercode=c580